Aloes - Aloe L. jest rośliną często uprawianą w doniczkach ale mało kto wie że ma właściwości lecznicze. Aloes w naturze jest rośliną występującą w Południowej Afryce, spotykana także w Indiach.
Aloes jest wiecznie zielonym wieloletnim sukulentem z rodziny liliowatych - Liliaceae Juss L. Rodzaj ten liczy 180 gatunków, rozprzestrzenionych głównie na stepach I sawannach Afryki, na Madagaskarze i Półwyspie Arabskim. Aloes zaczęto uprawiać w Indiach, a następnie na Antylach.
Uprawia się następujące gatunki: Aloes drzewiasty A. arborescens Mill, Aloes Bartera, Aloes zwyczajny - Aloe vera L. My skupimy się na Aloesie zwyczajnym oraz drzewiastym .
Aloes jako bylina, krzew ma zróżnicowaną wysokość. I tak np Aloes zwyczajny (lac. Aloe vera) ociąga wysokość do 60 cm. Aloes drzewiasty (lac. A. arborescens) osiąga wysokość nawet do 5 m. Liście, są wydłużone raczej mięsiste, a w przypadku aloesu zwyczajnego mogą być również białoplamiste. Kwiatostan Aloesu jest zazwyczaj pomarańczowożóły a w przypadku aloesu zwyczajnego, koralowoczerwony.
Aloes drzewiasty jest chyba najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem, uprawianym w Afryce, krajach śródziemnomorskich, Europie Wschodniej i Ameryce Północnej jako roślina ogrodnicza i lecznicza. W krajach śródziemnomorskich i w całej Azji zadomowił się natomiast aloes zwyczajny, uprawiany w Indiach, na Cejlonie, w południowych Chinach, na Tajwanie, Filipinach, w tropikalnej i subtropikalnej Ameryce, na Antylach i w Meksyku.
Nazwa Aloesu prawdopodobnie pochodzi od arabskiego słowa "alloeh". Nazwa funkcjonowała już w starożytnej grecji a co zatym idzie Aloes był znany już od dawna: słowo alóe - gorzki oraz aloedarion - przeczyszczający.
Niektóre zródła książkowe podają że lecznicze właściwości aloesu znane były co najmniej 3300 lat temu. Aloes stosowali min. Hindusi, Grecy i Rzymianie. Do Europy Aloes przywieźli Arabowie.
Aloes właściwości , zastosowanie
Surowcem leczniczym to aloes sok, dokładnie z liści. W zależności od zagęszczania soku uzyskuje się tzw. alonę o zróżnicowanym wyglądzie. Po szybkim odparowaniu a następnie oziębieniu otrzymuje się czarną masę o gładkim, śliskawym przełomie. Tzw. alona lśniąca. Inny rodzaj uzyskuje się w procesie powolnego suszenia na słońcu. Uzyskiwany jest w ten sposób matowy surowiec leczniczy o barwie ciemnożółtej. Surowce lecznicze uzyskiwane z aloesu są często używane w dermatologii w postaci żelu, pozyskiwanego z miąższu.
Alona zawiera glikozydy antranoidowe, m.in. aloinę A i B. Żel aloesowy - występują w nim wielocukry i glikoproteiny. Aloes sok ze świeżych liści oraz miazga z liści zawierają wielocukry, glikoproteiny, antranoidy, kwasy organiczne, m.in. bursztynowy, jabłkowy, asparaginowy i ich sole, również biogenne stymulatory, a także antrazwiązki i żywice seskwiterpenowe.
Glikozydy antranoidowe mają silne właściwości przeczyszczające wskutek drażnienia jelita grubego oraz hamowania w nim wchłaniania wody. Stosowane wyciągi wodne lub miazga ze świeżych liści działają pobudzająco na mechanizmy obronne organizmu. Żel aloesowy ma właściwości przeciwzapalne i dlatego jest stosowany w leczeniu niektórych chorób skóry.
Wyciągi z aloesu powszechnie stosuje się w leczeniu zaburzeń, przemianie materii, wzmocnienia obronnych funkcji chorego organizmu, chorobach ocznych. Wodny wyciąg aloesu zwyczajnego a także drzewiastego używany jest do leczenia ran, choroby wrzodowej, zapaleń okrężnicy, nieżytów żołądka, osłabienia wzroku, chorób skórnych.
Syrop z aloesu z żelazem jest środkiem krwiotwórczym przy leczeniu niedokrwistości. Emulsję aloesu stosuje się w przypadku oparzeń i innych stanów zapalnych skóry. Odparowany, zagęszczony i stwardniały sok jako -alonę, stosuje się do wewnątrz przy zaparciach, oraz poprawy trawienia, rzadziej - jako żółciopędny.
Działanie przeczyszczające soku z aloesu spowodowane jest zawartymi w nim antraglikozydami drażniącymi błony śluzowe i pobudzającymi perystaltykę. Stwierdzono, że wodny wyciąg aloesu działa bakteriobójczo i bakteriostatycznie. W lecznictwie ludowym stosuje się go do wewnątrz przy neuralgiach, bólach głowy.
Powszechnie stosuje się wodne wyciągi z aloesu w leczeniu zaburzeń, przemianie materii, wzmocnienia obronnych funkcji chorego organizmu, chorobach ocznych.
Aloes stosowany jest przy zaparciach i dolegliwościach związanych ze zmniejszonym wydzielaniem żółci. Aloes vera i inne odmiany aloesu występują w wielu preparatach ziołowych a ostatnio można też nabyć suszony aloes. Patrz na opisy www.sklep-zielarski.lap.pl
Aloesu nie zaleca się stosować przy chorobach wątroby, pęcherzyka żółciowego, krwotokach, zapaleniu pęcherza moczowego i ciąży.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz