W uprawie roślin ozdobnych, jednym z najpiękniejszych momentów jest skuteczne wyhodowanie młodej sadzonki z rośliny matecznej. W przypadku storczyków, istnieje kilka sposobów rozmnażania, choć niektóre z nich są bardzo zawiłe, wymagają specjalistycznego sprzętu i tak naprawdę w warunkach domowych nie wszyscy podejmują się tego wyzwania.
Rozmnażanie poprzez nasiona, jest metodą, która wymaga odpowiednich warunków dla nasion. Należy zaznaczyć, że storczyki to rośliny szczególne- ich nasiona nie posiadają tkanki odżywczej, tak więc, aby wykiełkowały muszą być w symbiozie z odpowiednimi grzybami w innym przypadku należy zapewnić im dostęp do specjalnej pożywki w sterylnych warunkach. Nasiona znajdują się w torebkach nasiennych, które dojrzewają wiele miesięcy. W każdej torebce znajduje się około milion nasion. Nim uzyska się sadzonkę, trzeba poświęcić masę czasu i wykonać wiele zabiegów związanych z przenoszeniem w nowe sterylne pożywki. Nim osiągną stadium w którym będą gotowe do posadzenia, minie co najmniej rok czasu. Kwitnienie osiągną zależnie od gatunku po kilku/kilkunastu latach a czasami nawet jeszcze więcej. Wciąż prowadzone są badania i doświadczenia z zakresu rozmnażania storczyków, po to by skrócić ten bardzo długi proces osiągania sadzonek. Jako, że rozmnażanie z nasion wymaga ogromnego nakładu pracy, jest kosztowne, stosuje się je do konkretnych storczyków. Zajmują się tym przede wszystkim laboratoria.
Kolejnym, także skomplikowanym sposobem rozmnażania storczyków jest rozmnażanie poprzez merystemy, a więc cześć pędu kwiatowego z tkanką twórczą, czy też wierzchołka korzenia, które umieszcza się w sterylnej pożywce na obracającym się urządzeniu. Stały ruch umożliwia dalszy wzrost protokormów (grup komórek miękiszowych), które można dzielić. Po zakończeniu rotacji, umieszczane są na stałej pożywce, gdzie tworzy się nowa roślina. Są to meryklony identyczne jak roślina mateczna.
Rozmnażanie storzyków
Oba powyższe sposoby należą do skomplikowanych metod rozmnażania storczyków. Poza nimi możemy również skorzystać z rozmnażania wegetatywnego i właśnie ten sposób jest najczęstszą wykorzystywaną metodą. Bardzo łatwo dzieli się storczyki sympodialne, a więc takie, które wytwarzają pseudobulwy, rozrastające się poprzez kłącza. Jeżeli roślina nie będzie mieć miejsca na dalszy rozrost w przypadku zbyt małej doniczki, wówczas kolejne nowo powstające pędy zaczną marnieć i obumierać. Roślinę dzielimy w taki sposób, aby każda nowo uzyskana sadzonka miała co najmniej trzy- cztery bulwy, dzięki czemu szybciej nam zakwitnie. Możemy również oddzielać najstarsze pseudobulwy- u Calanthe wystarczy jedna a u innych, co najmniej trzy. Storczyki monopodialne, a więc takie u których występuje jedna nasada pędu. Najbardziej znanym reprezentantem tej grupy jest Phalaenopsis. Ten rodzaj storczyków możemy rozmnażać poprzez pędy boczne, występujące zarówno na pseudobulwie, jak i kwiatostanie. Zdarza się, że określone gatunki Phalaenopsis włączając ich mieszańce wytwarzają na pędzie kwiatowym tzw. keiki, czyli młode rośliny, z których, z czasem powstanie sadzonka. Należy ją zostawić na około rok. Gdy korzenie osiągną około 5 cm, możemy je odłączyć od rośliny matecznej. Można również sztucznie wywołać powstanie odrostu stosując specjalną pastę zawierającą odpowiedni hormon. Należy nią kilkakrotnie posmarować śpiące pączki. Pasta nie daje gwarancji na uzyskanie odrostu. Storczyki monopodialne możemy rozmnażać również poprzez sadzonki. Wiosna to najlepszy czas na rozmnażanie poprzez podział. Związane jest to z początkiem wegetacji roślin, jak również dokonania zabiegu przy jednoczesnym przesadzeniu roślin. Należy bardzo uważać przy dzieleniu, gdyż storczyki to bardzo delikatne rośliny. Im większe uzyskamy sadzonki, tym lepiej się przyjmą.
Grzegorz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz